değişmiş yürüyüşünle uzaklaşırken benden
değişmemiş saçlarına sarıldığım anları anımsadım
belli ki boştu ellerin bu defa
yabancı bir el omzunda
dönüp bakamadın
keşke beni bu kadar sevmemiş olsaydı(n)
keşke beni hiç tanımamış olsaydı(n)
nedense uzun bir yolculuğun ardından, gecenin bir yarısı o pis kokusuna rağmen seni koklayarak bir bahçeye çevirebildiğim evinin kapısını çaldığım an geldi aklıma... sen henüz gözlerini açamazken, kucağıma alıp sabırsızca yatağına koştuğum o gece geldi... uykun bile hazırlıksız yakalandı biz onu kaçırırken, tüm vücudun güm güm atıyordu sanki, gözlerini kalbin duracak diye açamazken.. mutluluktan ağlamaya başladığın an içinde bir ben vardı, o an ki içinde ne yapacağını bilemeyen.. savaştı bu adam.. sana dair, gözlerine tek bir yaşı bile kabullendiremeden..
