sen olabilmek...

http://fizy.com/#s/1h6bfj
Hadi uyandirmayayim dedim, ama dayanamadim.. Gece bir an sensizligi damarlarima vurdu sanki.. Tum hucrelerim acı difüzyonlarla irkildi.. Dayanmaya calistim, olmadi.. telefona gitti, sana uzandı ellerim, bedenimi yaklastirdim.. Ucunda sen oldugunu bildigim o yolun uzerinde, zil sesi değildi duyduğum.. Beni sana getiren adımlarımdı, bembeyaz izler bıraktı zamana, bizden başka kimsenin göremediği.. Bebek teninden uykunun en masum kokusu yayilirken, sanki o telefonla soluyabiliyordum nefesini, tıpkı yanindaymisim gibi.. Hatirlasana sevdiğim.. Uyuyordun.. Hayranlikla izledim seni sabahları ertelercesine.. Her nefes alisini, usulca, sessizce izledim.. Aldigin nefes olmak istedim.. Lanetler okudum, ama olamadim.. O an bir parcan olabilmeyi diledim.. Kocaman gözlerine sığabilirdim mesela.. Hatta ufacık burnun ya da agzin olamaz mıydım.. Deli gibi bir aglama isteği boğazımı doldurup taştı, baktığım her yer ağladı, gözlerim o yaşları bırakamadı.. Sana dair ne varsa sakladım.. Aglamayi da sevmeye basladim, ucunda sen vardin..

hadi uyandirmayayim dedim, ama dayanamadim, penceremi ardina kadar acip fisildadim, sen rahat uyu dedim benim guzel sevdiğim, ben sevgimizin nobetini coktan aldim.