virus

http://www.youtube.com/watch?v=e8JdIv8Hi9Q&list=RD02PCfvht7TXgE
bazı insanların, sadece yüzündeki ifadeye bakarak sakladığı acıyı anlamak mümkün. ancak; kaybettiğinin yasını tutamamış, yaşayamamışların acıları farklı bir form halini alır. ve bu maalesef nefret olur. herhangi canlı veya cansız bir varlığa değildir yalnız, kendisine de değildir; bu yaşanmışlığa sebep olan düzenedir, evet buna kader de denebilir. istisnasız bu böyledir.

bu yüzden yüzündeki acı tebessümü yakalamak mümkün olmaz. bakışlarındaki ıslaklık belli olmaz. yüzünden okunamaz.
birlikte yaşadıkça, beklenmedik anlarda kabullenmek istemediği veya kontrolünün dışında gelişen olaylardaki tepkilerinde okunabilir. satır arası verdiği bu renkleri ilk bakışta göremeyebilirsin. anlık bir durum diye düşünebilirsin. tanıdığını, bildiğini zannedersin.

halbuki bu kendini hep gizleyip saklayan bir virus gibidir o'nun vücudunda.. hiçbir zaman yenmeyeceği, yenmek istemeyeceği bir virüs. aslında öyledir ki, yaşadığı travma sonrası onu hayata tekrar adapte eden bu virusun kendisidir. kendi de bilmez. vücudun savunma mekanizmasıdır bunu icat edip derinlere yerleştiren. yan etkilerinden kurtulunamaz. zihin bir kere zorluklarla kapatıldığında, bir daha açılamaz.

ya kabul edip sen o'na uyum sağlayacaksındır; ya da ipleri koparmadan, usulca çözüp, bağları ayıracaksın. peki bu o'nun kontrolü dışında gelişmiyor mu? tabi ki öyle.. yani virus tekrar devrede.. kolay bir süreç olacağını söylemedim, ancak seçim senin.. Lakin hal bu iken, her ikiniz için de en doğrusu sakinliktir.. sakinlik bazen ancak ayrılıkla sağlanabilir. ayrılık her zaman kötü değildir. bazı ayrılıklar mutluluğu getirir.